Bevrijd door gebed

Annemiek en Madelinde verschillen van elkaar als dag en nacht. Waar Madelinde in een jubelstemming babbelt over haar ervaringen op de Paasconferentie van Ronduit, praat Annemiek bedachtzaam over haar belevenissen op een reformatorische jeugdavond. Eén ding hebben de twee gemeenschappelijk: beiden zijn bevrijd door gebed.

Door Doriet Begemann // Dit artikel is geplaatst in tijdschrift Visie van de Evangelische Omroep

Het is een geroezemoes in de Utrechtse stationsrestauratie op Hoog Catharijne. Aan een van de tafeltjes zit Madelinde Landweer (23). Ze nipt aan haar extra grote mok cappuccino. “Vóór mijn ziekte had ik dit niet kunnen drinken,” zegt ze zichtbaar genietend. “Normaal gesproken was ik nu al gevloerd, voor drie dagen compleet uitgeschakeld.” Sinds de Paasconferentie kan Madelinde eten wat ze wil, zonder er letterlijk bij neer te vallen.

Ongeveer vier jaar geleden begon de ellende. Madelinde krijgt onder andere last van vage klachten, extreme moeheid en hoofdpijn. Hele dagen ligt ze lusteloos op bed. Zelfs traplopen is teveel gevraagd. Zonder resultaat sukkelt ze bij haar huisarts. Na een half jaar krijgt Madelinde te horen dat het ‘vast iets psychisch’ is.

Daarop besluit ze het heft in eigen handen te nemen. Als laatste ‘redmiddel’ gaat ze op bezoek bij een elektra‐acupuncturist. “Dat was achteraf geen wijs besluit,” zegt ze. Daar wordt haar lichaam met ‘rare apparaten’ onderzocht. “Ik moest een staafje in mijn hand houden en met een apparaatje drukte de acupuncturist op mijn andere hand. Ach, het was allemaal erg vreemd,” blikt Madelinde terug.

VOEDSELALLERGIE

Eindelijk krijgt het beestje een naam: voedselallergie. Wil Madelinde beter worden, dan mag ze geen varkensvlees, koemelk, kippenei, noten, pinda’s, sinaasappels en mandarijnen eten. Bij de apotheek haalt ze op recept een doos vol met homeopathische pilletjes en druppeltjes op. Na een half jaar is ze kerngezond.

Madelinde denkt dat ze door de elektra‐acupuncturist beter is gemaakt. Haar strenge dieet ziet ze niet als een ziekte. Daarom denkt ze dat een genezing van God niet voor haar is bedoeld. “Andere mensen zijn ziek,” redeneert ze.

Haar mening verandert wanneer ze met een aantal vrienden naar een vakantiehuisje gaat. Een vriend van Madelinde roept aan tafel naar haar: ‘Joh, wanneer kom jij een keer van dat dieet af’. Ze antwoordt ‘nooit’ en besmeert haar eigen gemaakte boterham met koemelkvrije boter. De jongen haakt in op haar antwoord: ‘Geloof jij niet dat God jou genezen kan?’

De uitspraak van haar vriend houdt Madelinde bezig en ze gaat in de Bijbel lezen wat die zegt over genezing. “Daarop kreeg ik het geloof van God dat Hij mij kon genezen,” zegt ze. “Hij zei tegen mij dat Hij mij beter ging maken.” Met een voorbeeld maakt Madelinde duidelijk hoe God praat met de mens.

“Nou, Hij riep Samuël toch ook? Bij mij sprak God door mijn gedachten en via de Bijbel.” – Madelinde

Op de Paasconferentie wordt het voor Madelinde duidelijk dat het probleem ligt bij de elektra‐acupuncturist. “Zonder dat ik het wist, heeft zij een soort vloek over mij uitgesproken dat ik allergieën had.”

Vervolgens hebben drie vrienden voor Madelinde gebeden en heeft ze vergeving gevraagd aan God voor het bezoeken van de acupuncturist. Daarna hebben ze gezamenlijk in Jezus’ naam de vloek verbroken, die over haar lichaam was gekomen.

“Na het gebed heb ik een gat in de lucht gesprongen. Ik wist zeker dat ik genezen was. In het Paasweekend heb ik voor het eerst weer een gewone bruine boterham met kaas gegeten zonder dat ik ziek werd.” – Madelinde 

Afwijzing naar aanvaarding

Zodra Annemiek Duifhuizen (21) over ‘die ene bijzondere reformatorische jeugdavond’ praat, verschijnt er een lichte twinkeling in haar ogen. “Het is een heel verhaal,” zegt ze kalm. “Op die dag kwam ik erachter dat ik een kind van God ben.” Ze voelt zich bevrijd. “Ik dacht eerst dat God maar een paar hooggeplaatste mensen wilde aannemen als Zijn kinderen. En daar hoorde ik als vanzelfsprekend niet bij.”

Op 9 januari dit jaar bezoekt Annemiek dé speciale jeugdavond. Na afloop van de dienst gaat ze, samen met een vriendin, nog ‘even’ praten met de spreker. De vriendin doet een bekentenis. Ze vertelt dat zij zich vroeger heeft ingelaten met occulte zaken en dat ze daar nog steeds de invloed van voelt. De vriendin vraagt hierom in gebed vergeving.

“Daarna werden er handen opgelegd, zegeningen uitgesproken en werd de duivel verjaagd.” Toen gebeurde ook het wonder bij Annemiek. “Het was alsof hetzelfde proces wat bij haar gebeurde, zich ook bij mij voltrok. Op een gegeven moment merkte ook ik dat de duivel er bij mij werd uitgejaagd. En dat, terwijl er niet speciaal voor mij gebeden werd.”

Op dat moment voelt Annemiek duidelijk de liefde van Jezus in haar hart. Al haar onzekerheid of ze wel een kind van God is, wordt weggenomen. “Ik was de maanden ervoor erg op zoek naar God. Ook tijdens het gebed met mijn vriendin bad ik vurig mee. Het was alsof Hij deze avond ‘toesloeg’. God liet mij zien wie Jezus is en vervulde mij met de Heilige Geest.” In de auto naar huis voelt Annemiek zich onuitsprekelijk blij. Ze kan bij wijze van spreken een huppeltje maken van vreugde.

“Het was geen gewone blijdschap. Gelukzalig klinkt wat té. Het was echt heel apart. De hele week heb ik mij vol van Jezus’ liefde gevoeld.” – Annemiek