OP KAMERS: MEER DAN M2

Op kamers: meer dan m2

‘Twee aankomende HBO‐V studentes zoeken kamer in Ede’. Deze korte, maar krachtige oproep plaatsten Dineke van der Molen (17) en Marthe Oldenbroek (16) in het Reformatorisch Dagblad. Volgens de meiden stopt het speuren naar een kamer niet bij het binnenslepen van een aantal vierkante meters.

Door Doriet Begemann // Dit artikel is geplaatst in tijdschrift Visie van de Evangelische Omroep

Eén ding staat als een paal boven water bij het op kamers gaan. De toekomstige huisgenoten moeten christelijk zijn. Beurtelings zeggen Dineke en Marthe: “Met christenen deel je iets gemeenschappelijks. Je hebt dezelfde richtlijnen en je praat er sneller mee. Natuurlijk praten wij ook met niet‐christelijken, maar dat is toch anders.”

De twee havo‐5’ers van de middelbare school Pieter Zandt in Kampen babbelen honderduit over het begin van hun zoektocht. In februari begon het een beetje te kriebelen. Ze wisten allebei dat de kamers niet voor het oprapen liggen. Daarom besluiten de vriendinnen in april een advertentie te plaatsen in het Reformatorisch Dagblad.

De zaterdagkrant ligt nog maar vers op de deurmat of de telefoon rinkelt. “Tussen tien en elf uur ‘s morgens belde de eerste verhuurder al met een aanbieding,” zegt Dineke glunderend. “Há, is dat niet snel?” Binnen één maand hebben de dames maar liefst vijf keer beet gehad.

De ouders van Marthe hebben de aanbiedingen afgestruind om de vangst te bekijken. “Ze gingen toch een weekend naar Ede,” zegt Marthe. “Dus konden zij het mooi met elkaar combineren.” Na de bezichtiging kwamen de ‘boodschappers’ terug met de uitslag: het zag er allemaal netjes uit.

Toch blijven de twee nog even doorzoeken. De vijf aanbiedingen komen namelijk uit plaatsen rondom Ede. Het liefst willen de meiden op kamers ín Ede. Daar staat immers ook de Christelijke Hogeschool Ede (CHE), waaraan zij straks gaan studeren.

De CHE heeft Dineke en Marthe een informatiepakketje per post toegestuurd. Hierin staan adressen om te adverteren voor woonruimte. “Wij willen nog een oproep plaatsen in enkele kerkbladen,” zegt Dineke. Wat ook goed werkt, weten de dames te vertellen, is om te informeren bij vrienden en kennissen die al in Ede wonen. “Zij weten heel snel waar en wanneer er een kamer vrijkomt, wat goed bekend staat en wat niet.”

Dineke en Marthe gaan op kamers, omdat de reisafstand van het ouderlijk huis naar Ede te lang is. Momenteel wonen de vriendinnen nog veilig en warm in Kampen en IJsselmuiden.

Enig topografisch onderzoek levert op dat het ouderlijk huis vlakbij Zwolle staat. En Zwolle bezit maar liefst twee hogescholen: Gereformeerde Hogeschool en Christelijke Hogeschool Windesheim. Waarom gaan de meiden, als de reisafstand zó lang is, niet in Zwolle studeren? Dan kunnen ze thuis blijven wonen en de rompslomp besparen van het zoeken naar een kamer.

“In Zwolle is de leefwereld anders,” zeggen de dames beslist. “Niet dat wij anders zijn hoor, wij zijn per slot van rekening niet van de planeet Venus. Maar wij denken dat we ons in Ede het best thuisvoelen.”

Overigens viel de keus voor de Christelijke Hogeschool Windesheim als een baksteen af. De meiden missen de ‘c’ van christelijk op Windesheim. “Het christelijke staat er wel, maar eigenlijk is de school dat niet,” zegt Dineke. “Met een medische studie zoals HBO‐V vind ik het belangrijk dat je ethisch goed onderbouwd bent. Hoe kijk je vanuit de Bijbel aan tegen bijvoorbeeld euthanasie en abortus? Op de CHE wordt hier veel aandacht aan besteed.”

Dineke en Marthe peinzen er niet over om zichzelf kerkelijk over te schrijven naar de gemeente in Ede. “Ik ga toch elk weekend naar huis,” zegt Marthe. “Misschien als er iets leuks is te doen in Ede, wil ik wel een weekendje overblijven.” Maar voorlopig willen ze toch het liefst kerken in de gemeente waarin ze zijn opgegroeid. Daar kennen ze iedereen.

Dineke vertelt dat haar gemeente een speciale catechisatiedag heeft op vrijdag voor studerenden. Ervaring leert dat studenten dan weer thuis zijn. “Dat wil ik ook doen,” zegt ze. Marthe weet het eigenlijk niet of haar kerk speciale avonden heeft voor studerenden. Zo niet, dan gaat ze gewoon in Ede op catechisatie. “Ik zou de lessen niet willen missen, ik leer er echt heel van,” zegt ze uit de grond van haar hart.

De aankomende HBO‐V’ers gokken erop dat de eerste weken op kamers heel erg anders zullen zijn. “De aardappels zullen vast wat te hard gekookt zijn,” giechelen ze. “Normaal gesproken kom je thuis met: ‘Hé mams’ en ga je lekker gezellig kletsen. Dat zal straks niet meer zo zijn. Dan moet je zelf koken, wassen en boodschappen doen. Maar dan heb je natuurlijk studenten om gezellig mee te zijn.”